නුඹ මෙනා ඈ නොවෙද හිනැහුනේ
සිඹිමිනා සඳ තරුද පෑ සෙනේ
නුබ ගැබේ කොයි දෙසද සැඟවුනේ
දුක කියාගෙන මෙදස ආ දිනේ
දුක නුඹටමයි මගේ තේරුනේ
දුක නිවා දැමුවත් පා සෙනේ
ඒ දුකම ඇයි නුඹට පෑහුනේ
දුටුව සිහිනයෙම නිරතුරු බැඳී
කොටුවෙලා ඉන්න සිතුවත් මිදී
පිටුපපා යන්න කරුණුත් යෙදී
දුටු සිහිනයම යළිත් ඉකිබිඳී
හඬනු බැහ කඳුළු සීතළ වැඩියි
රැඳෙනු කෙලෙසකද සිහිනය බිඳෙයි
මිඳෙනු නොහැකිය නමුත් යායුතුයි
බිඳුනු හදවත් පවා පෑහෙතෙයි........