ක‍ටුනායක‍දී.........
"නිල් ...කට් රොල් මලෙක ඇවුනු
වැට් කොල් මල් සෙයි"
සැන්ඳැඟ සිහිවෙන වැනුමක්
හිතට නොම දැනෙයි
හීන් ඇඳිරියට පි‍ටුපා
විසිර යන ළමයි
පහන් මසිත කවි සිතුවිලි
හකුලුවා දමයි.
හීන් සීරුවෙනි මග මරු වැල්ය
සිනාසෙන්නේ
එයින් මිදෙන මග දැන ගනු
මං මුලා නොවන්නේ
රෑන්පිටින් යන ගමනේ
අසිරි නොව බලන්නේ
"ෂයිලොක්ලා" ලේ මස් මයි
හිලව්වට පතන්නේ
ගිනි කාස්ක බැහැ ඉවසනු
සිහිල් සුළං කෝ
මනුරාස්ස නෙත් මානන
සලෙළ විලංගූ
අම්මාවරු ගම් දොරකඬ
පුදන දෙවින්දු
පිං ඇරගෙන රැක දෙනු මැන
මෙපුර එ ළන්දූ.
.
හරිම ලස්සනයි.........
ReplyDeleteනන්නාඳුනන ඔබ ඇවිදින් මේදෙසට
ReplyDeleteඉන්නා බව දැනීමත් සතුටකි හිතට
පෙන්නා සබැඳි ලෙන්ගතු කම් මේ ලෙසට
සන්නාලියන් ගැන මෙත් වඩවමු නිතර
ලස්සනයි . . ඒ වගේම කාලෝචිතයි . . .
ReplyDelete@දුකා
ReplyDeleteඅප හා අප අවට
සිදුවන දෑ අතර
සමහරක් බොහෝ දෑ
දුකකි...
සංවේදී හිත් වලට,
සිරුවෙන් මරුවට
ReplyDeleteනුලෙන් ගෙත්තම් කරනා
දහදුක් විදි හිත
ඇතුලෙන් ගිනිගන්නා
දාඩිය කදුලුවල වටිනකමදන්නා
මිනිසත් කමේ යුතුකම පෙන්නා
පිං ඇති හිතක ආවැඩුමක්
කවියක් වෙලා එලියට පැන්නා
@ඉලංදාරියා
ReplyDeleteබොහෝ දුක් විදිනා
අපේ වුන්ගේ නමිනා
එවන් දුක් හැඳිනා
නෙතඟ කඳුලක් මෙසේ හැලුනා