පුරා පැය ගනන් පොළොවට ඇද හැළුනු
යන එන මං නොදැන නුවරම යට කෙරුණු
කොහෙ රැඳවුනත් අවසානයේ මඟ හැඳිනූ
මහ මුහුද නම් නැත කවදාවත් සැලෙනු
ගලනා මුත් පහත් බිම් හොයමින් හඳුනා
රැදෙනා උස් බිමෙත් වෙනසක් නොම පෙනුනා
උස් මිටි කම මොහොතකට පසෙකට ඇදුනා
මහ වැස්සෙදී ලොකු පොඩි කාටත් ඇඬුනා
බැඳගෙන මහපවුරු සීමා හදා ගෙන
පර්චස් දහය පහලොවකට බෙදාගෙන
අල්ලපු වැට දිහා ඇස් කන් පියාගෙන
හිටියත් වතුර විත් එකමුතු විලාසෙන
කුළ ගොත් පාට හෝ බෙදුමක වපසරිය
වැදහොත් ඒ බලය සෙල්ලමකට සරිය
සවිමත් කරන්නට රට නංවන බලය
කවුරුත් ගංවතුර මෙන් එක්විය යුතුය
යුග යුග ගනන් පීඩා විඳිමින ගෙවුන
ඒ කල දසාවට දොර අගුලක් තබන
නැති දේ ගැනම දොඩමින් කල් යල් හරින
මිතුරනි පෙරට යමු ගංවතුරක් ලෙසින.
මඟ වරදවාගෙන
හැත්තෑ එකේදී හා
අසූ අට, අසූ නමයදී
සුසුම් වැල් එක්වීය සුළඟට
තබා මහා හිස්තැනක්....
.......................................
එකවරක් නොව
දෙවරක්ම..
ඇයි වැරදුනේ මඟ.....
ඉන් අනතුරුව
යෂ්ටිය අතට ගත්
පෙරගමන් කරුවෝද
මඟ වරද්දාගති.............
අනූ හතරේ හා
දෙදහස් පහේදී
යන එන මං නොදැන
හතර බීරී කථා කියමින
එකවරක් නොව
දෙවරක්ම..
කියාදෙන්නට මඟ
මොවුනට
කිසිවෙක් නැත අහලක
කියා දුන්නද...
කෙසේ නම් අසනුද?
අඳ බාල වූ කල
නඩේ මුල....
මස් රාත්තලම ඉල්ලන
"ෂ්යිලොක්" ලා මෙන
පුරුද්දට වාගේ...
වටරවුමට ම කො‍ටුවෙන
ආරේ ගුණම සුරකින
සිල්ලර වාසියට
සරසවි පවා අවුලන
මේ සියළු දුක් උහුලන....
ස්වභව ධර්මය..
ඉල්මහ නෙතින් හෙළු
කඳුළුද?......
මේ දෙගොඩතලා යන්නේ..
