වියෝගී............

වියෝගී............
පියාදර තෙපුල් උණුසුම ‍රැකවරණ
දයාබර නුඹේ සෙනෙහස මත ‍රැදුන
ගියාවද කොහේ, මම තනියම මෙතන
සුවාමිනේ පාළුයි මුළු හද විමන


සිත් සන්තොසින් කළ කී දෑ වී පිළුනු
නෙත් කදුලක් වුනේ ඇයි ? නොදැනී කරුණු
පත් වී අඟතියක හෝ නපුරක දැවුනු
මත් සළලෙක් වුනාවද, හිමියනි කියනු ?


සැමරුම් සපිරි යුඟ සුනරුත් වී නපුරු
සරදම් සිනාමය , කෝ ? සිනහව සොඳුරු
ගුණදම් සෙනෙහෙ දම් බිඳ , බැඳ රුඳු පවුරු
මනරම් විජිතයට වින කෙ‍ටුවෙද කවුරු


දිය පිට ඇඳුන රේඛා සේ පැතුම් පොදී
වියැකේ දිනෙන් දින මතකය රිදුම් දිදී
ගිය දේ ගියාවේ යනුවෙන් නුඹෙන් මිදී
මිය යනු හැරපියා හසරක් නොහේ සැදී


සියපත් සේ සුසිදු නුඹ වෙත බැඳි පෙමිනේ
මා ලත් වියෝ දුක් කඳ උහුලමි ඉතිනේ
ආවත් නො ආවත් සුපුරුදු ලෙස තුටිනේ
කවදත් හද විමන නුඹටයි හිමි සදුනේ!


සී,එස් බණ්ඩාරනායක