මලේ වරුණ

මලේ වරුණ

පිපුන මල් යායේ

සුපිපුනු මලකි වූයේ

හිතට පි‍ටු පෑයේ

නොමැති හින්දයි නැවත ආයේ

බඹර ගුමු ගුමුවේ

ඉඟි බිඟි අඩු නොවූවේ

නමුදු සිත් පෑවේ

ඇවිත් ගිය අය නොමැත ආවේ

පෙලක් මල් සුවඳය

තවත් නම් නිති හැඩමය

ගුණ සුවඳ දෙකමය

‍රැඳුනු මල්  හැම වෙලේ නොපිපිය

දකිමින් නිරතුරුව

මල්වලම අඩු පාඩුව

බඹරුන් ලහි ලහිව

ඇයිද? ආයෙත් එන්න හේතුව

‍රැදුන මල් යායේ

මිමුනුව බමර ගීයේ

සවනත ‍රැදීයේ 

නුඹට පමනයි මිහිරි වූයේ

මසිත වීනා වී

නුඹෙ  ගීය හා යාවී

නොදත් ස්වර  බිහිවී                            

මටත් නොදැනිම තනුව මතුවී

ගැයූ මුත් රඟදී

මල් ලඟ සැඳී පැහැදී

නුඹ මෙන් නොවැරදි

විඳී, සිත දා නොයා සමුදී

හැඟුනි ආ කරුණේ

පෙමිනි හදවත  දිලුණේ

තුටිනි වත පිරුණේ

දනී මම ඔය බඹර වරුණේ

කෝප නොම ගන්නයි

නුඹේ හිත මට දෙන්නයි

නුඹට කැප වෙන්නයි

කනට කොඳුරා ගී ගයන්නයි

සිතේ කැළබිල්ලයි

මල් යාය හැර යන්නයි

කොහෙ හෝ ‍රැදෙන්නයි

නුඹේ ගීයට තනුව වෙන්නයි.