අමයුරු

ඇවිද එක යායක
පබැඳ රස පෙම් ගීයෙක
නොවිඳ මල් පහසෙක
කිමද ළතැවුල් කියනු ඇයි දුක


සුමුඳු මල් පෙත්තේ
නොවිඳු මෙළෙකකි ඇත්තේ
නමුඳු සිත් ගත්තේ
සිනිඳු බව මම ‍රැකිය යුත්තේ


මල් නම් සුවඳමය
කල්යල් බලා තැවෙනුය
විල් තෙර බඹරු මය
මල් සුවඳ වුන් නිතර විඳිනුය


දනිමි ඒ කාරණ
හිදිමි වී විස්ෂෝපන
ඉඳිමි හද බැඳි තැන
පුඳමි පෙම මල වෙතම පෑහුන


ඇතිව හද පුරවා
නිති සෙනේ ගඟ හරවා
නැතිව හිඳ තනිවා
කිති කවා යනු බඹරු සමවා


පැණසර බොහෝමය
අණ නුඹේ හරි සොඳුරුය
මන දොල පිරේ මය
හමන සුළ‍ඟෙත් සුවඳ නුඹගෙය


බඹරු මෙහි වැන්නේ
තඹරු රස විඳගන්නේ
කවුරු විදවන්නේ
මියුරු රස ගැන නැතිද දන්නේ


නිරාමිස රසයත්
විඳීමට හැම අසමත්
ගැලීමෙන් මිඳිලත්
මෙමා අමයුරු රසම විඳගත්.