සෙනෙහසේ විහඟ ගී
සාර සියක් ගව් දුර මඟ ගෙවාගෙන
පාර සොයා ආවෙමි නුඹ සොයාගෙන
නෑර නුඹේ අත,තුරුලෙහි හොවාගෙන
පාරමී පුරමු සිත් පුබුදුවාලන
අව්වේ තිබුනු රැස් මාලා අඩු වීය
ගව්වේ දුරත් ඇස් මායිම නුදුරේය
ගෙව්වේ පව්, මැකී පින් පල දුන් සේය
හෙව්වේ නුඹයි, නුඹ මෙතුවක් කොහි වීද?
හීන බල බලා තනි යහනෙ සැතපුන
පේන බල බලා කල් ගියෙද කොපමන
මාන බල බලා උක් දුන්න ඇරගෙන
පේන මානයෙක මල්සරා හිඳගෙන
පාවී සෑම සිහිනෙම නුඹ ඉන්නේද?
පේවී නිතින් සියොලඟ දැවටෙන්නේද?
මාවී පූදිනා සේ හිනැහෙන්නේද?
දේවී නුඹයි ,ඔය දෑතම දෙන්නේද?
ගොතා ගෙන මාලේ වතුසුද්ද මල් වලින්
පතා නුඹේ හස‍රැල් රෝස තොල් වලින්
ඉතා මත් සොඳුරු වත සිත පුරා ඇදන්
කතා කරණ තුරු ,ඉමි නුඹ ළඟම ඉදන්
