එඩියෙන් බිම දමා රුපුසෙන් ජාලාව
මැඩියෙන් රටට වින කරවූ මායාව
පඬියන් කොහෙද අද? අපි හට බෑ කීව
කොඩියෙන් පෙනේ රට එක්සේසත් වූව
අඟේ ඉදන් කන හපනා අපේ අය
යුගේ යුගේ ඇතිවී නැතිවෙලා ගිය
රඟේ දුටිමි, කළ කී දෑ නොදෝමය
මගේ රට දැයත්, දහමත් අපේමය
යාමයේ සතුරු බළ ඇනි බිඳදාන
ජීවයේ අරුණු රටකට ගෙන ඒන
මානයේ බලය ගන්නට දත පාන
හීනයේ රැදුනු රැළකට වී බාන
බැට වැදිච්ච අමනුන් රැළ හා සාම
වැට බැදිච්ච කළදී, එක ගෙයි කැම
වට නොවිච්ච කළ දු‍ටු සිහිනයේ සේම
කට කැඩිච්ච සුදුකොඩි පාවාදීම
උදා ගිරෙන් රැස් දහරා ඇඳුනාය
නිදා සිටිය දහසක් සිත් හැදුනාය
බදා ගිනි අවිත් මුදු සිත් තැළුනාය
මෙදා ඔවුන්ටත් ජය මංඟල ගීය
වෙලාවෙදි නපුර විත් ගම් බිලි ගද්දී
නලා පිඹ දුවන්නට උපදෙස් දෙද්දී
මළා මෙන් දැයට වින කටිමින් පැද්දී
බලා ගෙන හිටපු අය එකමුතු වෙද්දී
වසවත්තියන් ලේ රස බැලු පින් බිමට
නස්පැත්තියක් ආයෙත් නම් නොමවෙන්ට
පුදපෙත් ගෙනෙනෙ අය සිරිමා බෝඳුන්ට
බසවක්කුලම පේවි ඇත පිළිගන්ට
පොසොන් සඳ හිනාවි අම්බස්තලට
ගෙනෙන් නේ පහන්සුව මුලු ලක්දිවට
පිනෙන් ඒ උතුම් දරුවන් ලත් දැයට
ඉතින් වාසනාවන් මේ පින් බිමට......
ඉරිදා දහම් පාසල්
හෙටින් අමාවක එළැබී වසන තුරු
ගෙයින් පිටට ඉරිදා යනව නම් බොරු
සුපින්වත් ළමෝ වෙමු දහමටම හුරු
ඉතින් ආයුබෝවන් සියලුම මිතුරු
කඩක් පිලක් මුල්ලක් හෝ අත නෑර
ඉඩක් ලදත් හමුවනු බොරු මේපාර
කුමක් හෝ කියා ගෙදරට වී සූර
පවක් කරණු බැහ ඉරිදට මේ පාර
සතර අගතියෙන් මිදෙනට මග සොයන
නිතර දහමටම නැණ ඇස මෙහෙයවන
හතර පෝයටම සිල් ගත්තා නොවන
විතර මුත් දහම් පාසැලටම ඇදෙන
මාර සෙනඟ අවි ඔසවා බැන වදින
වීරයින් වෙන්න ලාබෙට පැන නටන
සූරයිනි නිතර බොරදිය මත යැපෙන
කාරණාව නුඹලගෙ අතටම පැමින
ලියන්නට පාර පිරෙනා තුරු යසට
යැපෙන්නට තවත් කලකට ලෙස නිවට
අඬන්නට හිටපු නුඹලාගෙම ඇහට
අඬන්නට ඉතිං දැන් අනිනුයෙ කුමට
සිතුම් පැතුම් රටකට නිවහල් කරණු
උතුම් පරපුරක් මතුවට බිහි කරණු
පැතුම් මල් පිපෙන හෙට දවසෙදි තුරුණු
දහම් දිවයිනට මං පෙත එළි කරණු
ඇවිත් ගියත් යළි නැවතත් එමිය කියා
පුවත් නොදැන සඳ හිරු නම් ඇවිත් ගියා
නුඹත් තවත් කඳුලක් නෙතු අගට තියා
ගියත්, සොඳුරු සිහිනෙම මම දෙනෙත් පියා
"පිපි මල් සැවොම පරවී යන නමුඳු ලොවේ
මල් පිපෙනුයේ පරවී යන්නටම නොවේ"
යනුවෙන් දෑත් බැඳුනත් ලෙස පුරුදු භවේ
ගිනිගත් මසිත තවමත් නුඹේ නමින් දැවේ
අරුමය කියා දී දිවියේ ළඟින් හිඳ
උරුමය නුඹම විය හැමදා නුවන් බැඳ
පිළියම නොදත්තෙන්, රැකවල් බිඳින ලද
කරුණුය විපිළිසර මගේ හිත මඩින ලඳ
බෝසත් ගුණ දුටින් තැන්පත් රුව ගාව
පෝසත් නොවින සිතුවිළි විසිරුනි පාව
පෑවත් නිකැල් සෙනහස නුඹේ හිත ගාව
ජීවත් වුනේ වෙනමම ලෝකෙක යාව
පාවෙන සුළඟකත් සුවඳම පතන්නෙමි
නැහෙන දුරක සිටියත් මඟ බලන්නෙමී
වෑහෙන කඳුළු සඟවා දුක දරන්නෙමි
පේවෙන මසිත නුඹ වෙනුවෙන් තබන්නෙමී
කුඩේ තියාගෙන
තුඩෙන් තුඩ තියා කී ගී නිමක් නැතී
හැඩෙන් හැඩ බලා කොපමන කලක් වෙතී
විඩෙන් විඩ මෙලෙස හමුවී පලක් නැතී
කුඩෙන් මුවා වෙන්නට නුඹේ හිතක් නැතී
සියල් සපිරි පතිකුල මුනිවත බිඳින
විසල් ලොවක දෙදෙනෙකු එක්වී බැ‍ඳෙන
විකල් නොවී පෙරමඟ අරමුන හැඳින
රුකුල් වෙනු මැනේ අත අල්ලන් ගමන
හඬේ බාලවී දොම්නස හිත ඇඳුන
මඩේ හිටියා සේ අරමුනකින් මිඳුන
හැඩේ නුඹ මසිත සහසුද්දෙන් හැඳින
කුඩේ තියාගෙන අපි වැස්සේ තෙමෙන
