සුභ අළුත් අවුරුද්දක් වේවා

පිස  එන මඳ සුළඟ එක් වූ දෙසක ‍          රැස
‍රැස  කට අළුත් අවුරුදු පැතුමකිය        තොස
තොස  දෝරේ ගලා බ්ලොග් වියමනෙහි  යස
යස  සිරි උදාවේ සැම දුක කඳුළ              පිස

   ඔබ සැමට සුභ අළුත් අවුරුද්දක් වේවා

හින්දා නුඹම, හිරු, සඳ, තරුත් සැනහුවා

ඇවිත් ගී ගයා අවුරුදු සඳ පානේ

කොහත් කොහේ ගියාදැයි නොදැනෙන වානේ

තවත් මතක  මතකෙට නොනැගෙන මානේ

නුඹත් කොහෙද, හෙට අවුරුදු එනවානේ?

විස්තර අසාගෙන  යනමං දැන හැඳින

ඉස්සර වුනාවද මම බැඳි වල බැඳින

ඇස් හැර බලන්නෙද පෙරදා දු‍ටු සිහින

නිස්සර අකුසල් ද මේ  කුසලට හැරුන

ලිප ගිනි නිවා ගෙන ජිවිතෙහි මං පෙතේ

කැපවී සිටින්නේමි ශුභ නැකත ගෙන අතේ

ඇපයට සංක්‍රාන්තිය නොවෙද ජීවිතේ

අපහට කොහෙද අවුරුදු තවම නොනගතේ

රන්දා සිනා, වත සඳ මඬල කිති කවා

මන්දාරම් කඳුළු ඉකි බිඳුම නැවතුවා

වින්දා අසිරි සිරි තරු පොකුරු විසුරුවා

හින්දා නුඹම, හිරු, සඳ, තරුත් සැනහුවා

..

ඉතින් අරුම නැතිවයි පවසනු කෝමා

ගෙයින් පිටත ගිනි ගෙට ඇරගෙන මේමා
සුපුන් සඳට ගිනි පිඹලූවැයි කෝමා
හිතින් තනිවෙලත් බැඳි බැමි තද සේමා 
ඉතින් අරුම නැතිවයි පවසනු කෝමා


සියල් සිරිත් හැර උඩුගං බලාගෙන 
උපුල් කොපුල් කඳුළැල්ලෙන් තෙමාගෙන 
විකල් සිතුම් පැතුමන් සේ හිතාගෙන 
ලකල් නුඹත් උන්නා හිත හදාගෙන


සුපුන් සඳේ තරු පිරිවර හා ‍රැඳුන 
ඉතින් නැවත මා එනතුරු මඟ බලන 
නෙතින් හැලු කඳුළු කුමකට සම කරණ 
පිපෙන්න ඇයිද? මල් අකුලක ‍රැ‍ඳෙන

පින්නේ පිපුන බිම මල සේ සොමි ගුණෙනී 
උන්නේ ළඟට වී දුක , සැප හා බැඳුනී 
යන්නේ නැත ඉතිං ගත සිත නුඹෙ නමිනී 
එන්නේ කවදාද යළි දැකුමට ළඳුනී

සඳ වතක් වුනා නුඹ මට ,

සඳ වතක් වුනා නුඹ මට,

 තරු නෙතක් වෙලා නුඹ හට

මුඳු සෙනේ ඉතින් දුර සිට

විඳිනෙමී  නිතින්

දුරුනොවී නොගොස් ඈතක

පිරු පෙරුම් වලින් පෝසිත

සිහිනයක් නොවී මාසිත

‍රැඳුනි දෝ ළඟින්

නෙතු පියා නිදන යාමෙක

සිත ඇඳුන රුවම සිහිනෙක

පැටළිලා ඇවිත්  නුඹෙ වඟ

කොඳුරලා  ගිහින්

දුර ගියත්  හිමව් වන වැද

පෙර පිනම ගෙනා සඳ වත

මෝඳු වෙන තුරා මඟ ‍රැක

හිඳිනෙමී ඉතින්.....

නොනිදා පහන් වූ සිහිනයෙම රෑ වුන

හිතට මුවාවී ගෙන ඉද සිත් බැන්ද

දුකට උණු කදුළු වල පහසම වින්ද

එකට යා නොහැකි උසුලා දුක් කන්ද

දැහැට නොපෙනිලත් නුඹ සිටියේ මන්ද

වදන් වල අරුත් පසිඳා ගත හොහිනී

උපන් ගෙයිම ප්‍රේමය වළලා දැමුනී

සිතන්නට පවා ලොබ හිත් තුල බැඳුනී

පසන් පෙම දෙසිත් අතු ඉති ලා වැඩුනි

උඩු සිත් අරා නැ බෑ කීවත් අරම

යටි සිත් තු‍ටු වු අරුමය කියනුද කෝම

පිළිවෙත් ගරු කරන් හිත හැඩු කඳුළින්ම

මුනිවත් රකින යුරු ඉවසන්නද මේම

කිසිදා එක් නොවෙන එක ළඟම ඈඳුන

නොනිදා පහන් වූ සිහිනයෙම රෑ වුන

වෙනදා වගේමයි  ඒ සිතම පෑහුන

හැමදා ඉඳින්නද මේ ලෙසින් නෑසුන.......