සෙනෙහසේ විහඟ ගී
සාර සියක් ගව් දුර මඟ ගෙවාගෙන
පාර සොයා ආවෙමි නුඹ සොයාගෙන
නෑර නුඹේ අත,තුරුලෙහි හොවාගෙන
පාරමී පුරමු සිත් පුබුදුවාලන
අව්වේ තිබුනු රැස් මාලා අඩු වීය
ගව්වේ දුරත් ඇස් මායිම නුදුරේය
ගෙව්වේ පව්, මැකී පින් පල දුන් සේය
හෙව්වේ නුඹයි, නුඹ මෙතුවක් කොහි වීද?
හීන බල බලා තනි යහනෙ සැතපුන
පේන බල බලා කල් ගියෙද කොපමන
මාන බල බලා උක් දුන්න ඇරගෙන
පේන මානයෙක මල්සරා හිඳගෙන
පාවී සෑම සිහිනෙම නුඹ ඉන්නේද?
පේවී නිතින් සියොලඟ දැවටෙන්නේද?
මාවී පූදිනා සේ හිනැහෙන්නේද?
දේවී නුඹයි ,ඔය දෑතම දෙන්නේද?
ගොතා ගෙන මාලේ වතුසුද්ද මල් වලින්
පතා නුඹේ හස‍රැල් රෝස තොල් වලින්
ඉතා මත් සොඳුරු වත සිත පුරා ඇදන්
කතා කරණ තුරු ,ඉමි නුඹ ළඟම ඉදන්
වියෝගී............
පියාදර තෙපුල් උණුසුම රැකවරණ
දයාබර නුඹේ සෙනෙහස මත රැදුන
ගියාවද කොහේ, මම තනියම මෙතන
සුවාමිනේ පාළුයි මුළු හද විමන
සිත් සන්තොසින් කළ කී දෑ වී පිළුනු
නෙත් කදුලක් වුනේ ඇයි ? නොදැනී කරුණු
පත් වී අඟතියක හෝ නපුරක දැවුනු
මත් සළලෙක් වුනාවද, හිමියනි කියනු ?
සැමරුම් සපිරි යුඟ සුනරුත් වී නපුරු
සරදම් සිනාමය , කෝ ? සිනහව සොඳුරු
ගුණදම් සෙනෙහෙ දම් බිඳ , බැඳ රුඳු පවුරු
මනරම් විජිතයට වින කෙ‍ටුවෙද කවුරු
දිය පිට ඇඳුන රේඛා සේ පැතුම් පොදී
වියැකේ දිනෙන් දින මතකය රිදුම් දිදී
ගිය දේ ගියාවේ යනුවෙන් නුඹෙන් මිදී
මිය යනු හැරපියා හසරක් නොහේ සැදී
සියපත් සේ සුසිදු නුඹ වෙත බැඳි පෙමිනේ
මා ලත් වියෝ දුක් කඳ උහුලමි ඉතිනේ
ආවත් නො ආවත් සුපුරුදු ලෙස තුටිනේ
කවදත් හද විමන නුඹටයි හිමි සදුනේ!
සී,එස් බණ්ඩාරනායක
නික්ම යෑම
හඳේ විකසිත වු පැතුම් මල
සුවඳ දේ තාමත්
රොදේ බැඳ ආ බොහෝ දුර
පාරවයි සිහිවී සිත්
සඳේ තනියට පුංචි තරුවක්
වෙමි කියා කී වත්
ලදේ නුඹ ලඟ රැදෙනු නොහැකිය
මෙලෙස හැමදාමත්......
ඔහේ අරමුණු නොදැන, නොමැතිව,
මඟ ගෙවා ආවත්
ඉහේ පිපි මල නුඹය එදවස
සදා දී මා නෙත්
කොහේ සැඟවී ගියත් සුපසන්
සෙනෙහෙ වී සුනරුත්
ඇසේ සුමියුරු තෙපුල්, ගී, කවි
එදා මෙන් තාමත්....
දොඩා කළ කී දෑ සියල්ලට
තබා අවසන් තිත්
විඩා බර නෙතු පුරා කඳුලින්
සමු දෙන්න සිතුවත්
වඩා දුක නෙතු වලට විතරද
සෝ දුකිනි හදවත්
හඬා පියමං කරමු දෙපසට
පාරවා මුඳු සිත්..
සි. එස් බණ්ඩාරනායක
ප්‍රේමයේ අවපස
දනිමි මම.........
නුඹ, මා අතහැර
ඉගිල යනු පියඹා....
නොනිමි සෙනෙහස
පෑ.......හදෙහි......
සෝ තැවුල්
සදවා..
පියෙන් පිය නොම
ආ....................
අහඹු පෙම
නිවු දිවි සරතැස්
නුරා ගින්නේ
දැවෙන්නට නම්
කුමටදෝ පෙම් බස්
නොලැබෙනා සඳ තරුම
ඉල්ලා....................
හැඩූ බොළඳ බාලේ
විලසිනා හැමදා
යදින්නද
නොලැබෙනා ආලේ........................
සි.එස් බණ්ඩාරනායක
09.12.1996
