ලියුම....
පොකුරක් ඊමේල් ලැබුනත් ඇතිවෙන්න
සුවඳක් නෑ ගෙනාවේ මගෙ හිත දන්න
අකුරක් නෑර ඒ හැඩරුව බලමින්න
ලිපියක් එනතුරා. මඟ බලමින් ඉන්න
ලස්සන මුතු අකුරු එකිනෙක බඳිමින්න
විස්තර ලියා ගෙන හෙමිහිට පියමැන්න
කොච්චර කල් ගියත්, කල් බලමින් ඉන්න
ඉස්සර තැපල් මාමේ,මෙහි විත් යන්න
විද්යුත් අකුරු බැඳ පනිවිඩ කෙටි කරමින්
සිත්ගත් නුඹට කියු දේ දැනුනිද යහමින්
සිත්පිත් නැති අනේ, නුඹ කියනා දහමින්
වත් පිලිවෙත් වුනත්, සිත තාමත් ගිලනින්
සෙනෙහස රැදෙන්නේ කාලය සමඟින්ය
මඳහස ගෙනෙන්නේ හද බැඳි වදනින්ය
පියබස දකින්නේ මුතුවැල් අකුරින්ය
එමබස ලියන්නේ නුඹ, හද පතුලින්ය
විඩා නිවා පරිඝණකය නිව මින්නේ
දොඩා ළඟින් හිඳ හිස අත ගාමින්නේ
වඩා හොදින් හිත කියවන සැනසිල්ලේ
විඩා නිවෙන ලියුමක් එවපන් කෙල්ලේ.....
.
.
සඳවත......
පුන්සඳ ඈත අහසේ එක කොනක සිට
නුඹෙගේ සොඳුරු වත සිහි ගන්නවයි මට
එන්නද තව පමා නොමවී නුඹෙ පැලට
යනුවෙන් කියනවද කියලා සිතුනි මට
සැන්දෑ අහස සිල් ඇරගත් වතු සුද්ද
මල් යායක්ය නුඹ එහි නොකරම සද්ද
මා දෙස බල බලා හැංගී ගෙන වත්ද
ලංවනු නොහේ ඇයි, මං බෝ දුර වත්ද
පාවී නිරිත දිග මෝසම් සුළගක්ව
ආවා අගෙයි නිවමින් ගිනි, වැස්සක්ව
ගාවා සියොලගම, නුඹ මුඳු සුවඳක්ව
පෑවා මෙන්ය සෙනෙහස පෙම් ගඟුලක්ව
සැදී පැහැදෙමින් නුඹ වෙත බැ‍ඳෙමින්නේ
හිඳී කෙනෙක් සඳවත දෙස බලමින්නේ
දිදී නෙත් කැළුම් හඳවත බඳිමින්නේ
නොදී බහක් ඉනු! මම මේ ළඟ එන්නේ
සෙනෙහසේ විහඟ ගී
සාර සියක් ගව් දුර මඟ ගෙවාගෙන
පාර සොයා ආවෙමි නුඹ සොයාගෙන
නෑර නුඹේ අත,තුරුලෙහි හොවාගෙන
පාරමී පුරමු සිත් පුබුදුවාලන
අව්වේ තිබුනු රැස් මාලා අඩු වීය
ගව්වේ දුරත් ඇස් මායිම නුදුරේය
ගෙව්වේ පව්, මැකී පින් පල දුන් සේය
හෙව්වේ නුඹයි, නුඹ මෙතුවක් කොහි වීද?
හීන බල බලා තනි යහනෙ සැතපුන
පේන බල බලා කල් ගියෙද කොපමන
මාන බල බලා උක් දුන්න ඇරගෙන
පේන මානයෙක මල්සරා හිඳගෙන
පාවී සෑම සිහිනෙම නුඹ ඉන්නේද?
පේවී නිතින් සියොලඟ දැවටෙන්නේද?
මාවී පූදිනා සේ හිනැහෙන්නේද?
දේවී නුඹයි ,ඔය දෑතම දෙන්නේද?
ගොතා ගෙන මාලේ වතුසුද්ද මල් වලින්
පතා නුඹේ හස‍රැල් රෝස තොල් වලින්
ඉතා මත් සොඳුරු වත සිත පුරා ඇදන්
කතා කරණ තුරු ,ඉමි නුඹ ළඟම ඉදන්
වියෝගී............
පියාදර තෙපුල් උණුසුම රැකවරණ
දයාබර නුඹේ සෙනෙහස මත රැදුන
ගියාවද කොහේ, මම තනියම මෙතන
සුවාමිනේ පාළුයි මුළු හද විමන
සිත් සන්තොසින් කළ කී දෑ වී පිළුනු
නෙත් කදුලක් වුනේ ඇයි ? නොදැනී කරුණු
පත් වී අඟතියක හෝ නපුරක දැවුනු
මත් සළලෙක් වුනාවද, හිමියනි කියනු ?
සැමරුම් සපිරි යුඟ සුනරුත් වී නපුරු
සරදම් සිනාමය , කෝ ? සිනහව සොඳුරු
ගුණදම් සෙනෙහෙ දම් බිඳ , බැඳ රුඳු පවුරු
මනරම් විජිතයට වින කෙ‍ටුවෙද කවුරු
දිය පිට ඇඳුන රේඛා සේ පැතුම් පොදී
වියැකේ දිනෙන් දින මතකය රිදුම් දිදී
ගිය දේ ගියාවේ යනුවෙන් නුඹෙන් මිදී
මිය යනු හැරපියා හසරක් නොහේ සැදී
සියපත් සේ සුසිදු නුඹ වෙත බැඳි පෙමිනේ
මා ලත් වියෝ දුක් කඳ උහුලමි ඉතිනේ
ආවත් නො ආවත් සුපුරුදු ලෙස තුටිනේ
කවදත් හද විමන නුඹටයි හිමි සදුනේ!
සී,එස් බණ්ඩාරනායක
නික්ම යෑම
හඳේ විකසිත වු පැතුම් මල
සුවඳ දේ තාමත්
රොදේ බැඳ ආ බොහෝ දුර
පාරවයි සිහිවී සිත්
සඳේ තනියට පුංචි තරුවක්
වෙමි කියා කී වත්
ලදේ නුඹ ලඟ රැදෙනු නොහැකිය
මෙලෙස හැමදාමත්......
ඔහේ අරමුණු නොදැන, නොමැතිව,
මඟ ගෙවා ආවත්
ඉහේ පිපි මල නුඹය එදවස
සදා දී මා නෙත්
කොහේ සැඟවී ගියත් සුපසන්
සෙනෙහෙ වී සුනරුත්
ඇසේ සුමියුරු තෙපුල්, ගී, කවි
එදා මෙන් තාමත්....
දොඩා කළ කී දෑ සියල්ලට
තබා අවසන් තිත්
විඩා බර නෙතු පුරා කඳුලින්
සමු දෙන්න සිතුවත්
වඩා දුක නෙතු වලට විතරද
සෝ දුකිනි හදවත්
හඬා පියමං කරමු දෙපසට
පාරවා මුඳු සිත්..
සි. එස් බණ්ඩාරනායක
