නොනිදා පහන් වූ සිහිනයෙම රෑ වුන

හිතට මුවාවී ගෙන ඉද සිත් බැන්ද

දුකට උණු කදුළු වල පහසම වින්ද

එකට යා නොහැකි උසුලා දුක් කන්ද

දැහැට නොපෙනිලත් නුඹ සිටියේ මන්ද

වදන් වල අරුත් පසිඳා ගත හොහිනී

උපන් ගෙයිම ප්‍රේමය වළලා දැමුනී

සිතන්නට පවා ලොබ හිත් තුල බැඳුනී

පසන් පෙම දෙසිත් අතු ඉති ලා වැඩුනි

උඩු සිත් අරා නැ බෑ කීවත් අරම

යටි සිත් තු‍ටු වු අරුමය කියනුද කෝම

පිළිවෙත් ගරු කරන් හිත හැඩු කඳුළින්ම

මුනිවත් රකින යුරු ඉවසන්නද මේම

කිසිදා එක් නොවෙන එක ළඟම ඈඳුන

නොනිදා පහන් වූ සිහිනයෙම රෑ වුන

වෙනදා වගේමයි  ඒ සිතම පෑහුන

හැමදා ඉඳින්නද මේ ලෙසින් නෑසුන.......

නොපහන් විහඟ ගී හිතකට නොතරම්ද

හිත ඇද බැඳුන මුත් ඒ සිත ළඟ තනිවී

ගතවුන දින බොහෝ, නැති කිසි දින හමුවී

නෙත කඳුළක එතුන දිග සුසුමක ගුළිවී

මතකය අවදි කරනෙමි නුඹමෙන් තනිවී

සිහිනෙන් ගෑව සුවඳක් මෙන්  සිත ඇන්ද

විඟහින් එනු නොවී කල් යල් බැලුයෙන්ද

සුපසන්  ඇල්ම ඇල්වී , බැමි දු‍ටුයෙන්ද

නොපහන් විහඟ ගී හිතකට නොතරම්ද

සියපත් සේ සුමුදු පිවිතුරු  පෙම බැන්ද

සුනරුත් වී නෙතට කඳුලක් වී බින්ද

නුඹ ලත් දුකම විඳි,  මම නොනිදා නින්ද

තවමත් ඒ සිහිනයෙම ගැල්වී මන්ද

හඬනා දුක දැනී කඳුළෙහි  පතුල නෙරා

කිපුනා  සොබා දහමත් රුදු ගතිය දරා

ගලනා ලෙස සයුර පරදින කඳුළ අරා

හැපුනා නිල්වලාවත් සිය ඉවුරු ඉරා

දිරියෙන්  දිරි දරා ජය ටැඹ වෙත ඇදෙන

නුඹවන් කෙනෙකු හට  එහි ඉනිමං බඳින

නොමවන්නට නොදී අවැඩක් හෝ සිතින

පුලුවන්නම් මටත් එය සතුටකී නිතින

මෙහෙවර දනී නුඹ, මගෙ "තිළිණිය" නිතර

නුවන් යුඟ දැවී දුක් කඳුළින් පිරුණ
කියන්නට නොහැකි තරමට හිත හඬන
දිනන්නට ලොවක් වෙත නුඹ යන ගමන
බලන්නට අනේ... මම අහලක නොවින


හුරු නොවී, තනිව කිසිවක් කරණු බැරී
දුරුවෙලා රටක, ඉගෙනුම කරනු සරී
බොරු නොවේ මටම අදහා ගන්න බැරි
ගුරු වුනා අපිට, නුඹ  කී දෑ සපිරී


පෙරුම් පුරා ගෙන ආ ලෙස වෙන්න ඇතී
හැඬුම් දෙඩුම් කඳුළින් දුක දොවා ගතී
පියුම් විලක් මැද සියපත් මුදු රුවැතී
උතුම් ගති සිරිත් දැන, ඉගෙනුමෙන් නිතී


පිරිවර නුඹේ ඇස් දැවටෙන මුත් නිතර
ගියවර මෙන් නොවේ මම තවමත් එතෙර
පියවර තබා නෙත් දල්වා දැන සතර
මෙහෙවර දනී නුඹ, මගෙ "තිළිණිය" නිතර....

අළුත් අවුරුදු කවිය

සියල් සිරින් පිරි සුභ අවුරුදු හීන

කැළැල් සිත් සැදී මිතු දම් ගොඩ දාන

සියල්ලන්ට සිතු පැතු සම්පත් ගේන

මඟුල් ලකුණ කිය, කවි සිතිවිළි පාන

කඩින් කඩ එකතුවී මහ ගඟක් වෙලා

බලන් සිටිද්දිම මහ පෙළහරක් කලා

නෙතින් නොදු‍ටු බ්ලොග් සඟයිනි මෙතෙක් වෙලා

හිතින් බැඳුන යුරු අරුමය පසක් කලා

කියන්නට තිබූ බොහෝ දේවල්  නොකිපි

ලියන්නට ලැබුන ඉඩකඩ ගැන වැලපී

නො එන්නට ගමන් යන තුරු  වැද සැතපී

පිපෙන්නට හරිමු මල්,  මල් ලොව නොපිපී

හි‍ටු කියා නවත්තාගනු බැරි බැවිනී

ඉ‍ටු වුනා නොවුනා, දින ගෙවිලා ගොසිනී

පි‍ටු පපා ගියත්, නව වසරට ලොබිනී

ත‍ටු  විදා පියාඹන්නට පින ලැබුනී......

යෙහෙන් කොහේ හිටියත් මට සතුටකිය

මල් උයන් මැදින් අත බැඳ ගිය තාලේ
විල් තෙරේ පිපුන මල් දැක බැඳි ආලේ
වල් වැදී මතක පොත අකුලන ලීලේ
කල් බලන් හිටිය හොදටම ඇති රාලේ


පින්නේ පිපුන බිම් මල වාසනාවන්
උන්නේ කොහිද මෙතුවක් වී මුලාවන්
දන්නේ නැති නමුත් සිතිවිළි මනාවන්
එන්නේ ඇයිද මේ ලෙස වැහි වළාවන්


රං මලේ වරුණ රන් මල නොදැක ගයා
ලං වෙලා හිතට,  හිත ගිය කරුණ සොයා
තුං යමේ සිහිනයේ  නිදි නැතිව පියා 
මං මෙහේ අවදියෙනි නුඹෙ නැතිව දයා


දුකින් දුක නසා පේවෙන සැපතකිය
හිතින්  නෙතින්  වැලපීමද අපුලකිය
කොහෙන් කෙලවරද, ඒ  මඟ නොවැලකිය
යෙහෙන් කොහේ හිටියත් මට සතුටකිය