යන්නේ කවදාද මහ රජු දකින්නට

අළුත්  ජනකවි 8 මෙතනින් කියවන්න


කන්නේ මාළු මයි හිතෙනා විටින් විට
බොන්නේ ලැබෙන දේ කළ පව් වලින් පිට
ඉන්නේ කැළණියේ පරවේනියයි මට
යන්නේ කවදාද මහ රජු දකින්නට


මං බාලේ පටන් වැලි කෙලියේ මිතුරු
දැං රාලේ රජුන් හා කෙළි නම් නපුරු
මුං කෝලේ කලත්,   දවසක  දී නුඳුරු
අං ලීලේ බලන්නට එන්නෙද  කවුරු


ගස්සා අඩි තබා ලොක්කා වෙමිය කියා
පුස්සා නටපු හැටි දැක්කම හිනහ ගියා
බස්සා වගේ හිටියට නොදොඩමින් පියා
නිස්සා නිසි තැනදි උස්සා තියයි එයා


පිට ඉදන් අපිට බැන අඬ ගැසු වාර
ගෙට ඇරන් යන්න පෙන්නා දුනි පාර
හොට  ඇනන්  විහින්  නැති වුන කල ධූර
මට නොවේ අඩව් නැට්‍ටුන්ටයි බාර


කවී කී කට කෙදිරි ගානා නියාවේ
අවි බිම තැබූ අපිට කවුරුත් හිනාවේ
සවියට අපේ වඟක් වත් නැති වෙලාවේ
මැද පෙරදිග ‍රැල්ල වත් වාසනාවේ

ඉතිං ආයුබෝවන් වසරක් ගෙවුනි

ඉතිං ආයුබෝවන් වසරක් ගෙවුනි.....

ඇසින් නොදු‍ටුවත් කිසිදා, දු‍ටු ලෙසිනි
තුටින් මෙහි ඇවිත් ගුණ දොස් පෙන්වමිනි
විටින් විට මතක මං පෙත් අහුරමිනි
ඉතිං ආයුබෝවන් වසරක් ගෙවුනි,


නොවී පමා අනුදත් කව් ගී මතුර
තැවී නොතැවෙමින් කල් යල් බැලු අතර
සෙවීමට අළුත් දෑ තිබුනෙන් නිතර
ගෙවී ගිය වසර, දින ගනනක් විතර


රන්දා සිනාවෙක දුක ‍රැඳුන කඳුලෙක
බින්දා වුව සිතැඟි දැන නොදැන කාලෙක
හින්දා හිත මිතුරු , සිත් බැඳුන යායෙක
මන්දාරමක් නැහ මෙහි පෙනෙන මානෙක


ලියු දේ සිත් බැඳුනි, සිත් බැඳි දේ ලීව
කියු දේ ඉ‍ටු නොවිනි, ඉ‍ටුවෙන බව කීව
පියුමකි සිත් විලේ, පිපි සැනෙකින් දෑව
සෙයුවෙමි මම, තවත් හමුවී නැත මාව


විස්තර බොහෝ විය ගී කවියට හැරුණූ
ඉස්සර වගේ ඒ ගී කව් රස නොව්නූ
ඇස් හැර බැලූවෙමි බොහො දෙන, නැත ‍රැඳුනූ
දුස්කර වෑයමෙහි ඔය ලෙසටය කරුණූ


ඇතිවී නැතිව යන දිය දහමට නතුව
නිති සරදමට ලක්වේ හැම දේ පැතුව
ඉතිරෙන සුභ පැතුම් පොද වැස්සෙහි තු‍ටුව
සිතිවිළි වළාවකි, සැඬ සුළ‍ඟෙක මුසුව


මිතුරනි ඉතින් බ්ලොග් පි‍ටුවල සැරි සැරුව
සතුටිනි නොමින් හෙට දවසක් ගැන පැතුව
නිදුකිනි නිතින් තව බෝ කල් යල් තු‍ටුව
සපැමිනි ලෙසින් විත් මෙහි, යනු මැන කැ‍ටුව

සුභ අළුත් අවුරුද්දක් වේවා

පිස  එන මඳ සුළඟ එක් වූ දෙසක ‍          රැස
‍රැස  කට අළුත් අවුරුදු පැතුමකිය        තොස
තොස  දෝරේ ගලා බ්ලොග් වියමනෙහි  යස
යස  සිරි උදාවේ සැම දුක කඳුළ              පිස

   ඔබ සැමට සුභ අළුත් අවුරුද්දක් වේවා

හින්දා නුඹම, හිරු, සඳ, තරුත් සැනහුවා

ඇවිත් ගී ගයා අවුරුදු සඳ පානේ

කොහත් කොහේ ගියාදැයි නොදැනෙන වානේ

තවත් මතක  මතකෙට නොනැගෙන මානේ

නුඹත් කොහෙද, හෙට අවුරුදු එනවානේ?

විස්තර අසාගෙන  යනමං දැන හැඳින

ඉස්සර වුනාවද මම බැඳි වල බැඳින

ඇස් හැර බලන්නෙද පෙරදා දු‍ටු සිහින

නිස්සර අකුසල් ද මේ  කුසලට හැරුන

ලිප ගිනි නිවා ගෙන ජිවිතෙහි මං පෙතේ

කැපවී සිටින්නේමි ශුභ නැකත ගෙන අතේ

ඇපයට සංක්‍රාන්තිය නොවෙද ජීවිතේ

අපහට කොහෙද අවුරුදු තවම නොනගතේ

රන්දා සිනා, වත සඳ මඬල කිති කවා

මන්දාරම් කඳුළු ඉකි බිඳුම නැවතුවා

වින්දා අසිරි සිරි තරු පොකුරු විසුරුවා

හින්දා නුඹම, හිරු, සඳ, තරුත් සැනහුවා

..

ඉතින් අරුම නැතිවයි පවසනු කෝමා

ගෙයින් පිටත ගිනි ගෙට ඇරගෙන මේමා
සුපුන් සඳට ගිනි පිඹලූවැයි කෝමා
හිතින් තනිවෙලත් බැඳි බැමි තද සේමා 
ඉතින් අරුම නැතිවයි පවසනු කෝමා


සියල් සිරිත් හැර උඩුගං බලාගෙන 
උපුල් කොපුල් කඳුළැල්ලෙන් තෙමාගෙන 
විකල් සිතුම් පැතුමන් සේ හිතාගෙන 
ලකල් නුඹත් උන්නා හිත හදාගෙන


සුපුන් සඳේ තරු පිරිවර හා ‍රැඳුන 
ඉතින් නැවත මා එනතුරු මඟ බලන 
නෙතින් හැලු කඳුළු කුමකට සම කරණ 
පිපෙන්න ඇයිද? මල් අකුලක ‍රැ‍ඳෙන

පින්නේ පිපුන බිම මල සේ සොමි ගුණෙනී 
උන්නේ ළඟට වී දුක , සැප හා බැඳුනී 
යන්නේ නැත ඉතිං ගත සිත නුඹෙ නමිනී 
එන්නේ කවදාද යළි දැකුමට ළඳුනී