Sunday 18 July 2010

නොරත රත

නොරත රත


සිඳ බිඳ දුක් තැවුල් අත නෑරිය කතර
විඳ විඳ දුකම වූවත් සතුටින් නිතර 
හද බැඳ ගත් පැතුම මල් පූදිනු අතැර
ඉඳ ඉඳ එක වෙහෙර නුඹ නොවිනුද එතෙර


යන්තම් සිනාවට බැඳි පෙම කවුරු දනී
රන්දම් හුයත් නැති බැරිදා සින්න උනී
යන්තම් ත‍ටු ලබා ඉගිලෙන සවිය දුනී
මං නම් ඉතිං හැමදාමත් එලෙස මෙනී


තැවුල් සිත් සතන් හැමදා පෑර විනී
අවුල් වුනේ සිත, ඒ වියවුල්ම දනී
නොකෙරෙන වෙදකමට නොලැබෙන බෙහෙත වැනී
නාහෙන් ඇඬූවත් කිසිදා සුව නොවුනී


යාදෙක නොරත රත පෑහෙනු නැතිවාය
හීනෙක හැමදාම කිමිදෙනු  හරිනෑය
දීගෙක ගිය නමුත් හෙවනැලි ඇදවීය
ප්‍රේමෙක මහත! පෙම්ගඟ  සිඳ බිඳිලාය


ගියත් ගිය නුවණ ආපසු ඇදිය හැකි
එයත් කළ නොහැක නැණ ගුණයෙන් වියැකි
කලත් මෝඩකම් හැදිමිටටත් බරකි
තවත් පමා නැහ ආපහු හැරියහැකි


දුකයි හිතට,එය ඇත්තයි හැමදාමත්
බරයි දෙනෙත්, නැහැ  හැඩුවේ කවදාවත්
පෙමයි, කුලගෙයයි පෙරළා බිම දෑවත්
ඉදියි මම මෙහෙම, නුඹ මෙහෙ...යළි  නාවත්
.

Friday 9 July 2010

නොනැවතී ඉදිරියට......

නොනැවතී ඉදිරියට......

වරක් දෙකක් නොව  සිය සිය දහස් වර
කරක් ගසා බැළුවත් නොදු‍ටුයෙන් හර
හරක් ‍රැල කියූවෙන් කොඩි කතන්දර
කුමක් කරන්නද උපවාසයක් හැර

විනේ කොටන්නට කල් යල් බැලුවාය
වනේ ගිජිදගේ පරපුර ගිනිලෑය
වුනේ මොකක් දැයි  නොමදත් ජවිපේය
අනේ සෑමදාමත් ඇස් බැඳි සේය

ඇහක් කනක් ඇරලා නොබලන සත්තූ
වගක් නැති තැනක සීණුව ලා ගත්තු
ගොඩක් කල්ම අග මුල පටලාගත්තු
වලක්වයි අදත් රට, ඉන් ගොඩගත්තු

මුලු ලෝකයෙම මානව හිමිකම් නසන
කලු පැල්ලම් තබා එහි  කලු පැහැ මකන
පුළුවන් එකා ළඟ දන ගසමින් වඳින
කුළු ගැන් වුයේ ඇයි ? යූ එන් එක අමන

නොගොසින් ගොඩක් ඈතට ඉතිහාස පොතේ
ලෙබනන් වලට කල දේවල් මතක ඇතේ
බළලුන් ලවා වැඩ කරගෙන හතර අතේ
කොමිසන් ගෙනාවද ? පහදා දෙවනු පුතේ

ප‍ටු අරමුණු පිණිස බළ ඇණි පෙළ ගන්නා
හි‍ටු කියමින් ඉරාකෙට සවුදිය දුන්නා
හො‍ටු පෙර පෙරා  මානව හිමිකම් පෙන්නා
ක‍ටු කන එවුන් දක්කමු එහෙටත් පන්නා

දන්නා කලක සිට එකකින් එකක් හැර
පෙන්නා යුද්දයම නිසි පිළියමෙන් තොර
ඉන්නා දහදුකින් ඊශ්‍රාලයෙන්, කොර
වෙන්නා පළස්තීනයේ ‍රැකෙනවද හර

වටකොට ගැසූ මුත් නොබිඳුන අභිමාන
රටකට උතුම් දරුවන් මයි මිණිපාන
සතුරට දුවන්නට යන මං සලසාන
හිටියට "ගුරත්" දු‍ටු විට සුදු කොඩි හීන

ඉව අල්ලමින් බොරදිය  තව කළඹමින
හිවලුන් වගේ  යටි අරමුණු පොළබවන
හැව දා ගියපසුව සර්පයා හදුනගෙන
ඉවරක් කර යුතුය අක්මුල් උදුරගෙන

සිංහල, දෙමළ, හෝ මුස්ලිම් නොව බාදා   
වෙන්කල නොහැකි ලෙස එක්විය යුතුය මෙදා
දුංකල නැට්ට යාපනයෙන් යළි එනදා
මංගල නැකත එයමයි රටකට සුවදා

ඇරගෙන ඉලව් කොමිසම පිටවෙනු කියමූ
‍රැකගෙන අපිම, අපි කවුදැයි පහදදෙමු
නවතන අපේ මඟ,... කවුදයි හඳුනගමු
නොනිමෙන ගමනකට මුලු රට එකතුවෙමු.


Monday 5 July 2010

තිරෙන් එහා.....


තිරෙන් එහා.....

නෙතක් හමුවෙලා කල් බලමින් නතුව
කොතෙක් කල්වුවද  එක සෙවනම  පැතුව
හදක් සනසමින් දෙහදම එකමුතුව
එතෙක් හිටපු ඈ  තුල  අද ඈ නැතිව


පින්නේ පිපුණු බිම්මල වාසනාවන්
දුන්නේ නැවුම් සුමිහිරි කල්පනාවන්
උන්නේ දිවා රෑ පෙම්බර සිනාවෙන්
දන්නේ කවුද කෝ දැන් ඒ සිනාවන්?


ගමනක, නැවතුමක ඉඟි, මන බැදීමෙන්
සෙවනක සුවය නිරතුරු හිත සැදීමෙන්
දිවියක උරුම පොදි බැන්දත් මනාවෙන්
පුදුමෙක මහත ඒ හැම යට ගියාවන්


සඳුත් තරුත් ඉල්ලුවේ නම් නැහ සත්තයි
හිරුත් ඇවිත් දුක සැප බැලුවා ඇත්තයි
පුවත් ත‍ටුත් දළුලා පුපුරා යත්දැයි
පිපෙත් තවත් මල්, දෙහදක් ගිනිගත්තයි


කලකදි වහ වැටීගෙන සිටියත් යාළු
ළඟකදි ඉදන් එ මලේ පැණි රහ නෑලු
විලකදි එකට එකමුතු වූවත් මාළු
විටකදි එවන් දසුනත් වැඩකට නෑලු


වැරෙන් විරීයෙන් වර පොට අදිමින්න
හිමින් සීරුවන් කාටත් නොදැනෙන්න
පියෙන් පිය සිරිත් කුල දම් රකිමින්න
තිරෙන් එහා රඟ කොයි කවුරුත් දන්න