Sunday 18 April 2010

කෝ.............එන්න..............

කෝ.............එන්න..............


1996.02.05 ලියූ මේ කවි පෙළ අදට කිසිසේත් ම නොගැලපෙන බව මම හොදින් දනිමි.මීට දශක එක හමාරකට පෙර අප පෙලූ තුන්බිය අද අපට නැතත්,තවත් නා නා ප්‍රකාර බිය නැතුවම නොවේ.
එය එසේ වුවත් අද මේ කවියෙන් කියන තල් වැට මාඉමෙන් එහාට අපිටත්,  තල් වැට මාඉමෙන් මෙහාට ඔවුනටත් ආ ගිය හැකි දවසක් උදාවෙලා තියෙනවා.
ඒ ගැන ඇත්තටම සතු‍ටුයි.


සදෙව් ලොව තු‍ටු මතින් සරණා
දෙව් බඹුන් විසිරෙමිනා
නුඹේ කොවිලෙහි,... මගේ දෙවොලෙහි,....
ඇයිද?  මේ විරසකිනා
සාමයේ සුදු පරවියොත්
යුද විරාමෙදී මිය ඇදුනා
මමත් නුඹ මෙන් උපන් බිමෙහිම
සරණාගතයෙකු  කරවා.........




නෑ දන්න කිසිකෙනෙක්, මේ දුක.......
කොයි කල්ද , අප පෙලෙනා...........
පායන්න හිරු... අදුරු පට බිඳ
නවෝදෙට මඟ සරසා
පේ වෙන්න එක පියස්සක් යට
හෙළු කදුලැලි පිසදා
කෝ..... එන්න තල් වැටෙන් මෙපිටට
සිනා සඳ කැන් පොබවා.


සි.එස් බණ්ඩාරනායක


1996.02.05 

කල් බැලීම........

කල් බැලීම............                      

පිපී මුව තඹර ලෙද
දකිනු රිසි නොවුනද අද
ඉඳ සිප බැද වැළද
කියු කතාවන් මතක නැතිවද ?

ආ ගිය ගමන් මග
සැමරුම් නම් නොවේ හිග
වියලි සෙනෙහෙ ගඟ
කීමද කදුලක් වුනෙ නෙතු අඟ

ක‍ටු කොහොල් පිරුණු
බිද මහපවුරු බැඳුනු
නුඹට කැප කෙරුණු
කැකුළු මල කෙලෙසකද තලනු

නියං මහ සායේ
දිවි මඟ දුකම වුයේ
නමුදු අත පෑයේ
වෑහි වලාවක දෙවිදු  නාවේ

නොවී සිත එකලස්
ඉකිබිදී හිනැහුනු  ඇස්
සදා දී දොම්නස්
නොපෙනෙනා ලෙස බොහෝ    දුර ගොස්

පැමිනි මඟ  සිහිවී
දෙපතුල් රිදුම් දේවී
සිහිනයක පාවී 
ඇවිත් නළලත සිඹිනු පේවී


සි එස් බණ්ඩාරනායක

හීනෙන් ඇවිත්.............



හීනෙන් ඇවිත්...........                                                 


පිපුනත්  නුඹේ  ගේ  දොරකඩ අතගාව
දිලුනත් සුවඳ  දී නුඹටම ; අතපෑව
කවදත් නුඹෙයි මට ; අද වෙනතක ආව
තවමත් නුඹේ සුවඳයි  මගේ හිත ගාව


දුර නොපෙනුන නිසා මෑතම බලාගෙන
කරදර ඉවර විනියැයි හිත හදාගෙන
බර හිසමතට ගෙන වීරිය ලබාගෙන
වැරදෙන තුරුම යමි දෙනුවන් පියාගෙන


බෝසත්  ගුන සපිරි යහගුණ සමුදාය
මා සිත්  ළතැවුලෙන් දවසක මුදවාය
නෑවිත් ගියත් රුව සිත බැදි ; පෙරසේය
මා නෙත් අඳ වුනේ නුඹ ළග නැතිදාය


පිපි කුසුමක් ලෙසින් නුඹ ලග මිලිනවුන
හැපි හැපි ; බොහෝ දේ ජය ගෙන එතෙරවුන
නොපිරුන නිසා පිං නුඹෙළග නතරවන
වැගිරෙන කදුළු මිස මොන සැනසුමද     වෙන


රෑ  බෝ වෙලත් මඟ බලමින් සිටිනවද ?
කෑවත් නැතත් එක පතටම බෙදනවද ?
මා මෙන් ඔබත් එක හීනෙම දකිනවද ?
හීනෙන් ඇවිත් රන්කඳ තනි රකිනවද ?


සි එස් බණ්ඩාරනායක

බිරිඳ නම් වූ ඈය........

බිරිඳ නම් වූ  ඈය........


මහා දිගු ගමනක් වු
සංසාර කතරේ
විඩා සිදුවා නිවා සරතැස
මහා මන්ද්‍රි දේවි විලසින්
දැරූ දුක් කඳ මාත් සමගින්...........   


නොපෙලා සිත් සතන්
නොපවසා නොසරුප් වදන්
ඉවසා සම සිතින්
සැපක් නැතිවත්, දුකම නිතැතින්
මතුවටත් සසරේ
උපදිනා හැම ආත්මයකම
පතා ගෙන නැවතත් මං.......


සිහින් සෙවනැල්ලක් මෙන්
නිරතුරුව මා ලඟම ‍රැදෙමින්
කඩා හැලෙන ආත්මයටම
ප්‍රාන වායුව පිඹිමින්
වසන්තය සේ ‍රැදෙමින්...........
පහන් තරුවක් විලසින්


ගීතයක් සේ පාව එන්නී
ඈත සිට මග කියා දෙන්නී
දෑත පා එන මග බලන්නී
සීත ලට උනුසුම දෙවන්නී

සි එස් බණ්ඩාරනායක

1999.11.19