Sunday 23 May 2010

මලේ වරුණ


මලේ වරුණ

පිපුන මල් යායේ
සුපිපුනු මලකි වූයේ
හිතට පි‍ටු පෑයේ
නොමැති හින්දයි නැවත ආයේ

බඹර ගුමු ගුමුවේ
ඉඟි බිඟි අඩු නොවූවේ
නමුදු සිත් පෑවේ
ඇවිත් ගිය අය නොමැත ආවේ

පෙලක් මල් සුවඳය
තවත් නම් නිති හැඩමය
ගුණ සුවඳ දෙකමය
‍රැඳුනු මල්  හැම වෙලේ නොපිපිය

දකිමින් නිරතුරුව
මල්වලම අඩු පාඩුව
බඹරුන් ලහි ලහිව
ඇයිද? ආයෙත් එන්න හේතුව

‍රැදුන මල් යායේ
මිමුනුව බමර ගීයේ
සවනත ‍රැදීයේ 
නුඹට පමනයි මිහිරි වූයේ

මසිත වීනා වී
නුඹෙ  ගීය හා යාවී
නොදත් ස්වර  බිහිවී                            
මටත් නොදැනිම තනුව මතුවී

ගැයූ මුත් රඟදී
මල් ලඟ සැඳී පැහැදී
නුඹ මෙන් නොවැරදි
විඳී, සිත දා නොයා සමුදී

හැඟුනි ආ කරුණේ
පෙමිනි හදවත  දිලුණේ
තුටිනි වත පිරුණේ
දනී මම ඔය බඹර වරුණේ

කෝප නොම ගන්නයි
නුඹේ හිත මට දෙන්නයි
නුඹට කැප වෙන්නයි
කනට කොඳුරා ගී ගයන්නයි

සිතේ කැළබිල්ලයි
මල් යාය හැර යන්නයි
කොහෙ හෝ ‍රැදෙන්නයි
නුඹේ ගීයට තනුව වෙන්නයි.