Saturday 17 April 2010

ළතැවුල්

ළතැවුල්


බැස යන්න සඳක් ලෙස
මා හෙලා පාලුවේ
රිදවන්න තවත් සිත
හැමදාම මේ ලෙසේ
නොවිදින්න වුනේ ඇයි
මල් සරා හී සැරේ
හිනැහෙන්නෙ කවදාද
ඉතිං මම නුඹෙ ලොවේ


දොවා සඳ දියෙන් ගෙන
පිදු මුදු ආදරේ
දිවා ‍රැය නුඹේ ලඟ
නොවේදෝ සැතපුවේ
ප්‍රියාවිය,............ තවත් 
නොදෑනෙන්නේද ඒ සෙනේ
රන් රුවන්වලටදෝ
නුඹේ සිත යා වුනේ


පිපුණුමල සුවඳ දි
අත පොවන මායිමේ
විඳින පින නොවුයේ
සෙනසුරුද කාරණේ
ලැබැදි සිත් වලටමද
මේ තරම් සෝගිනි
නිබදවම තැවෙන්නද.........
සතු‍ටු කදුළක් නොදී.


සි.එස් බණ්ඩාරනායක

No comments: