බැල්මෙනා මසිත හැඳින බොහො දුරක් ඇවිත්
කල්පනා ලොවක රඳවමින් කොනක් තවත්
මල්සිනා නුඹට පමනකිය කියා ගියත්
හැල්මෙනා දුවන හිතක් බැඳ තබනු නොවෙත්
පියඹලා වසන්තයට බොහොම කල් ඇරන්
ගියවෙලාවේ වසන්තයත් මා දමා ගිහින්
නියඟලා මලෙක රුසිරු දෙනෙත රවටමින්
වියැකිලා සෙනෙහේ කඳුළු වලට හැරවෙමින්
දිවිතුරා හඬන්නට තරම් නොවේ වුවත්
අවිදරාණ සනුහරේම අපිට එරෙහි වෙත්
කවිකරාණ කඳුළු බිංඳු නුඹෙ නමට අයත්
පිවිතුරා වූ පෙම සුමිතුරු නොවී වන වදිත්
කිමවුනේ! ගියා ඉගිල සියොත් කැළ සොයන්
මම අනේ තවම නපුරු සිහිනයෙම බලන්
විමසුනේ නැතිද නැවත එන නො එන ගමන්
හැමදිනේ ම පුරුදු පරණ සිහිනයෙම රැදෙන්.
