අළුත් අවුරුදු කවිය

සියල් සිරින් පිරි සුභ අවුරුදු හීන

කැළැල් සිත් සැදී මිතු දම් ගොඩ දාන

සියල්ලන්ට සිතු පැතු සම්පත් ගේන

මඟුල් ලකුණ කිය, කවි සිතිවිළි පාන

කඩින් කඩ එකතුවී මහ ගඟක් වෙලා

බලන් සිටිද්දිම මහ පෙළහරක් කලා

නෙතින් නොදු‍ටු බ්ලොග් සඟයිනි මෙතෙක් වෙලා

හිතින් බැඳුන යුරු අරුමය පසක් කලා

කියන්නට තිබූ බොහෝ දේවල්  නොකිපි

ලියන්නට ලැබුන ඉඩකඩ ගැන වැලපී

නො එන්නට ගමන් යන තුරු  වැද සැතපී

පිපෙන්නට හරිමු මල්,  මල් ලොව නොපිපී

හි‍ටු කියා නවත්තාගනු බැරි බැවිනී

ඉ‍ටු වුනා නොවුනා, දින ගෙවිලා ගොසිනී

පි‍ටු පපා ගියත්, නව වසරට ලොබිනී

ත‍ටු  විදා පියාඹන්නට පින ලැබුනී......

යෙහෙන් කොහේ හිටියත් මට සතුටකිය

මල් උයන් මැදින් අත බැඳ ගිය තාලේ
විල් තෙරේ පිපුන මල් දැක බැඳි ආලේ
වල් වැදී මතක පොත අකුලන ලීලේ
කල් බලන් හිටිය හොදටම ඇති රාලේ


පින්නේ පිපුන බිම් මල වාසනාවන්
උන්නේ කොහිද මෙතුවක් වී මුලාවන්
දන්නේ නැති නමුත් සිතිවිළි මනාවන්
එන්නේ ඇයිද මේ ලෙස වැහි වළාවන්


රං මලේ වරුණ රන් මල නොදැක ගයා
ලං වෙලා හිතට,  හිත ගිය කරුණ සොයා
තුං යමේ සිහිනයේ  නිදි නැතිව පියා 
මං මෙහේ අවදියෙනි නුඹෙ නැතිව දයා


දුකින් දුක නසා පේවෙන සැපතකිය
හිතින්  නෙතින්  වැලපීමද අපුලකිය
කොහෙන් කෙලවරද, ඒ  මඟ නොවැලකිය
යෙහෙන් කොහේ හිටියත් මට සතුටකිය

කල් බලන් ඉඳලම ඇතිවෙලා

නෙතු පියාගෙන හිත ගොළු වෙලා

නුඹ  හිතෙ පතුලෙම සඟවලා

සිතුවිළි කලලේ කල් සපිරිලා

කල් බලන් ඉඳලම ඇතිවෙලා

මුව සිප බදා  තුරුලට වෙලා

නුඹ කියු කතා නැත ගොළුවෙලා

මුළු ‍රැයම නෙතු පියවෙනු නොලා

ඒ සිහිනයම සිතුවම් කලා

නුපුරුදු නුහුරු සුවඳක ගලා

ආ මිහිරි මතකය පුරවලා

හිරු නැගෙන සඳ, හඳ බැස පලා

යන ලෙසින් කොහෙදෝ සැඟවිලා

රණ මොනර  නැ‍ටුමක පැටළිලා

යන ගමන ගැන අමතක වෙලා

නුඹේ මඟත් මම අවහිර කලා

ඒ  නිමිත්තම තවමත් බලා

කොයි කවුරු වෙද මෙය හිස සලා

අනුමත කරන්නට සැරසිලා

නුඹ වගෙ හිතට කීකරුවෙලා

ඇයි ?යන්න බැරි  මට නැවතිලා

දින දවස් ගෙවෙමින් පසුවෙලා

අපි අළුත් වී වියපත් වෙලා

නුඹ අතැර යන මතකය හලා

යනු නොහැක, ඇත මා සිත වෙලා

වස් දොස්  සියළු දුක් අකුලලා

නුඹ අළුත් ඇසකින් ලොව බලා

යන ගමන  ඈතින් ඉඳ බලා

සිත හදා ගමි ඈතට වෙලා

අළුත් ජනකවි 8

අළුත් ජනකවි  7  මෙතනින්  කියවන්න

පියයි මගේ උරුමය,  එලෙසම ‍රැක්කා
ගියයි ඔහුත් පුරවැසි පෙරමුණ එක්කා
ළමයිනේ වෙමින් නුඹලට දැනමුත්තා
මමයි රටට නොව සිරිකොතටම ලොක්කා


හම්බන්තොටට සව්සිරි ඉතිරෙමින් පිරි
නැව් තො‍ටුපොළ ගුවන් තො‍ටුපොළ ගිමන් හරි
මංමාවත් හැදෙයි පාලම් වෙමින් සරි
සංවර්ධනය වෙයි කවුරුත්  කොහොම හරි


වී මිල අඩුවෙලා ගොවියෝ වහ බොනවා
හාලේ මිල දැකල වැසියෝ දෙස් දෙනවා
සිල්ලර සටන් පාටය සටනට එනවා
මහරජ! කැකිල්ලේත් කැසපොට  අමුනනවා


කියත් බොහෝ දේ ඡන්දෙට පද බැදලා
වියත් හූ නොවෙති අපි හරකට ඇඳලා
තබත් නුඹ ගැනම හිත අහිතක් නොබලා
නමුත් අයවැයෙන් නුඹෙ පතටම බෙදලා


නොදනිම් ඉලක්කම් හරබය නුහුරු බැවින්
හිදිනෙම් මඟ බලාගෙන බත ඉදෙන සැනෙන්
වියදම් පිරිමහා ගන්නට නොහැකි කමින්
බලනෙම් ආශ්චර්ය්‍ය, මෙහි ‍රැගෙන වරෙන්

මංපෙත් හදාගමු......

සීතළ සඳට මුඳු සේළය පිරුවාය
රෑ තරු දෙනෙත් එය දැක ඉඟිමැරුවාය
ඊතළ දුනු දැරූ මල්සර දුනුවාය
මේ වර නම් ඉතිං වරදක් නොකලාය


පීදුනු පැතුම් බොල් සුළඟට යන්න නොදී
ඈඳුනු හිතට අවුලක් අත්වන්න නොදී
දේදුනු සිහිනයේ ‍රැදිලා නොදී
පෑහුනු නුඹේ, හිත ළඟ උණුසුමේහි ‍රැදී

සාර සියක් මල් සුවදට මුසු වූව
නෑර එමල් සුවඳට ගත සිත පෑව
කාරණාව දැන හැදිනූයෙන් මාව
පූරමින් පෙරුම් සෙනෙහසකට යාව


තල් පත් පුරාවට පෙම් ගී නොලියාම
කල්ගත් නමුත් සෙනෙහස තරුණයි තාම
බැල්මෙත් සිනාවෙත් අඩුවක් නොතියාම
මංපෙත් හදාගමු සතුටින් හැමදාම....

දේදුනු පාට අතහරිමින්

සීතළ දුරුත්තට කලියෙන්

ඉල් මහ සීතළේ ගැහෙමින්

ගිලිහුන වසන්තය සමඟින්

උණුසුම සොයයි සිත තරහින්

පීඳුනු සිහිනයට රහසින්

ඈඳුනු හිතට කිති කවමින්

දේදුනු පාට අතහරිමින්

කලු සුදු ලොවක කල් බලමින්

ගීතයේ තනුව හැර, ශ්‍රැතියෙන්

දීගයේ බැඳුනු කළ කලියෙන්

ඊතළ නොවිද්ද සඳ, මලවින්

සීතළ දැනේද නෙතු කදුළෙන්

රූසිරි බලා එබී හො‍රැහින්

ආසිරි ගීත තළුමරමින්

පැහැසර මැකී, මලානික මෙන්

දොරහැර දමා.... මෙමා තනියෙන්.....

පදවි සම්ප්‍රාප්ති කවි

කවුරු නොහොඳ දැක්කත්  සපුමල් කුමරූ
පහල නොවිනි නම් දැක ගත හැක බහුරූ
විහිළු කාරයින් අඩු නැති කළ මිතුරූ
වීර විකුම් පෙළහර කියනුද කවුරූ


ඇසේ කඳුළු බිදු යළි එක්වෙන්න නොදී
කෙසේ හෝ සතුරු කැළකට නොම පැරදී
ඉසේ ඇම්ම නිට්ටාවට සුව කරදී
දෙසේ බසේ නිරිඳුන්! ඔබමය වො‍රැඳී


ගස්සා බිම දමා මරුවැල් ඇද තිබුනූ
රස්සා කරපු රට, ඒ පින අත් විඳිනූ
නිස්කාරනේටම හැමදාමත් බැඳුනූ
පිස්සන් ටික කෙරෙත් දක්වනු මෙත් කුළුනු!



ජාතිය දේශයක් තුල මඟ නොම හැදින
භීතිය ගෙනා යුගවල සිට දැන හැඳින
නීතිය රකින මංපෙත් වල හිල් හැදින
නෑසිය පිරිවරට බෙදුවානම්, නොමින



විල් බොර දියේ දිය බුං ගසමින් නටන
පිල් විදහා නටත්, අමු හෙළුවම පෙනින
කල් යල් බලන බක තපසුන් හට ලොබින
පල් හොරුනුත් හැඳින ,තිත තබමුද ඉතින


ආ මඟ සුවපහසු නැත, යන මඟ දරුණූ
පෑ පෙළහර වගේ තව එක්කර කරුණූ
පා මෙත් ගුණ නිබඳ, සතුරාටත් කිපුනූ
මේ උත්සව දිනේ උන් මුදවා හරිණූ


නිරිඳුන් වුනසේම,පුහුදුන් මිනිසුන්නේ
නිතැතින් බොහෝ ගුණ දම් වුව ගිලිහෙන්නේ
එතෙකින් කරපු හොදනම් නැත අඩුවෙන්නේ
මැතිඳුන් ඔබටමයි"රජකම" ගැලපෙන්නේ.

දිග සුසුමකට.....

දිග සුසුමකට බර දී නිදි නැති යාමේ
වඟතුග සොයයි සිතුවිළි විපරිත වීමේ
නැඟ එන කඳුළකට උහුලන දුක දීමේ
මඟ, බැඳි ඉවුරු බිඳගෙන යයි ඉවසීමේ


රතුවෙන දෙනෙත් නැත, හිත නම් අඬන්නේ
මතුවෙන කඳුළු නොව සුසුමයි ඇහෙන්නේ
ඉතිරුණ සතුට හොරු ඇරගත් ලෙසින්නේ
විසිරුණ සිනාමල් සඟවා සිටින්නේ


ඉරගල වැටෙන ගොම්මන් අඳුරක් ලෙසිනේ
විරසක වුනාවෙන් හිත දුකකිනි ඉතිනේ
කරදර කම්කටොළු එකපිට එක ලෙසිනේ
වැරදුන කළට තම අත හෙවනත් නොදැනේ


නාවත් ඉදහිටලා කටහඩ ඇසුවාම
පෑසිත් සෙනෙහෙ යළි අත්වින්දා සේම
ආයෙත් කථා නොකරණ බව කීවාම
නෑ තෙත් වුනේ නෙත,හිත අඬනව තාම....

ගංවතුර

පුරා පැය ගනන් පොළොවට ඇද හැළුනු
යන එන මං නොදැන නුවරම යට කෙරුණු
කොහෙ ‍රැඳවුනත් අවසානයේ මඟ හැඳිනූ
මහ මුහුද නම් නැත කවදාවත් සැලෙනු


ගලනා මුත් පහත් බිම් හොයමින් හඳුනා
‍රැදෙනා උස් බිමෙත් වෙනසක් නොම පෙනුනා
උස් මිටි කම මොහොතකට පසෙකට ඇදුනා
මහ වැස්සෙදී ලොකු පොඩි කාටත් ඇඬුනා


බැඳගෙන මහපවුරු සීමා හදා ගෙන
පර්චස් දහය පහලොවකට බෙදාගෙන
අල්ලපු වැට දිහා ඇස් කන් පියාගෙන
හිටියත් වතුර විත් එකමුතු විලාසෙන


කුළ ගොත් පාට හෝ බෙදුමක වපසරිය
වැදහොත් ඒ බලය සෙල්ලමකට සරිය
සවිමත් කරන්නට රට නංවන බලය
කවුරුත් ගංවතුර මෙන් එක්විය යුතුය


යුග යුග ගනන්  පීඩා විඳිමින ගෙවුන
ඒ කල දසාවට දොර අගුලක් තබන
නැති දේ ගැනම දොඩමින්  කල් යල් හරින
මිතුරනි පෙරට යමු ගංවතුරක් ලෙසින.

ඉල් මහේ කඳුළු

මඟ වරදවාගෙන
හැත්තෑ එකේදී හා
අසූ අට, අසූ නමයදී
සුසුම් වැල් එක්වීය සුළඟට
තබා මහා හිස්තැනක්....
.......................................
එකවරක් නොව
දෙවරක්ම.. 
ඇයි වැරදුනේ මඟ.....


ඉන් අනතුරුව
යෂ්ටිය අතට ගත්
පෙරගමන් කරුවෝද 
මඟ වරද්දාගති.............
අනූ හතරේ හා
දෙදහස් පහේදී
යන එන මං නොදැන
හතර බීරී කථා කියමින
එකවරක් නොව
දෙවරක්ම.. 


කියාදෙන්නට මඟ 
මොවුනට
කිසිවෙක් නැත අහලක
කියා දුන්නද... 
කෙසේ නම් අසනුද?
අඳ බාල වූ කල
නඩේ මුල....


මස් රාත්තලම ඉල්ලන
"ෂ්යිලොක්" ලා මෙන
පුරුද්දට වාගේ... 
වටරවුමට ම කො‍ටුවෙන
ආරේ ගුණම සුරකින
සිල්ලර වාසියට
සරසවි පවා අවුලන


මේ සියළු දුක් උහුලන....
ස්වභව ධර්මය..
ඉල්මහ නෙතින් හෙළු 
කඳුළුද?......
මේ දෙගොඩතලා යන්නේ..

නිහඬ බව

දු‍ටු සිහිනෙහි මුලා
මම මෙහි පැටලිලා
නුඹ ඉන් ගලවනා
මඟක් සොයමි මනා


නෙතින් සිනහ වෙලා
සිතින් තරහ වුනා
නෝක්කාඩු සිතින්
බලන්නේද ඉතින්


සොඳුරු බවට නුඹේ
කවුරුත් ලොබ බඳී
බැඳි බැමි සිහි නොවී
සිතුවිළි කළ හදී


පිපී දිලෙන නමුත්
මලේ සොඳුරු බවක්
ගෙවත්තෙදී නොවේ
වැටෙන් එහා තරම්


පුවත් නොදැන යථා
නුඹත් දුකිනි මෙදා
ඇතුන්ලවත් ඇදා
දෙනු නුවනක්! සදා


නිහඬ බවත් මහා
හඬක්ය කලබනා
හිඩැස හදෙහි තැනූ
නොදත්ය කාරණා  .......

මහත්තුනි එදත් මෙලෙසයි රඟපෑම

අළුත් ජනකවි 6 මෙතනින් කියවන්න
ඇවිත් බලේ තිබු කාලේ කලසේම
අඩුත් නැතිව මුන් බේරාගයි ජාම
අමුත්තක් වුනා රට බේරා දීම
මහත්තුනි එදත් මෙලෙසයි රඟපෑම.


හැත්තෑ හතේදී මුළු රටෙහිම බලය
ගත්තෙන් ගසාගෙන  මතවාදෙට ඇණය
පිස්සන්ගෙන් නොවිනි අඩු නිරතුරූ බණය
බස්සෝ වගේමයි එදවස ඔය නඩය


පෙන්නා හයෙන් පහ බලයක උඩගුකම
ගෙන්නාගෙන මිතුරු මැරයින් අතැර හැම
සන්නාහ සන්නද්ව ජන බලයේ ඉම

සුන්නද්දූලි කළයුරු අමතකව නොම


රුපියල් දහය ඉල්ලාගෙන වැඩ වැරුණු
ගොල්ලන් අසූවෙදි එළියට  ඇද දැමුනු
සෙල්ලමකට ඇරන් සිත් පිත් නැති කුලුනු
ඉල්ලයි දහ දහක් රෙදි ඇදලද බලනූ


කළගෙඩි ලාම්පුව ගෙන ජනමතය ඉරා
ලොක්කා මැතිවරණ  සිතියම ඉවත් කොරා
මක්කා කීව මුත් හොදහිත දෙකට ඉරා
දැක්කද පුස්තකාලය අළු ගොඩක් කොරා


ඇණ ගසමින් සිසුන් සරසවි වල හිටපු
මහ මඟ ගිනිතියා, ගඟ දිය පා කරපු
යුගයක මතකයන් මැතක අත් විදපු
අමතක වෙලාවද  අන්තරයක්  මරපු


අඟ මුල හොයා ගනු බැරිවීමේන් දුරුව
ජේවීපියට,  යූඑන්පියමයි කරුව
කඩමින් අ‍ටුව හදවන්නටනම් පු‍ටුව
කැස කවනා අයව ඇත  හැදිනිය යුතුව


අළුත් ජනකවි 5 මෙතනින් කියවන්න
අළුත් ජනකවි 4 මෙතනින් කියවන්න
අළුත් ජනකවි 3 මෙතනින් කියවන්න
අළුත් ජනකවි 2 මෙතනින් කියවන්න
අළුත් ජනකවි 1 මෙතනින් කියවන්න

පොඳ වැස්සෙදී මල් පිපිලා හිනාවී

පොඳ වැස්සෙදී මල් පිපිලා හිනාවී

තද වැස්සෙදි ඒ මල් අතු කැඩේවී

සුළු වරදකට හිත පොඩ්ඩක් රිදේවී

මහවැස්සෙදී  හිත රිඳිලා අඬාවී

ආගිය කථා සිහිවී දුක හිතේවී

ඒ ගැන යළි යළිත් සිහියට නැගේවී

පිපි මල් නම් දිලී අතුඅග ‍රැඳේවී

නොපිපෙන මලුත් ඒ අතරෙම තියේවී

රළ හඬ නගා ගෙන වෙරළේ හැපේවී

ඉම නොදකිනා රළ ඉකිබිඳ හඬාවී

සුවදේ සිනාවක සැනසිළි ‍රැඳේවී

දුක නම් ඉතින් නෙත කඳුලක් සදාවී

නුඹටද දුකකි ,ඒ දුක මට දැනේවී

කවුරුන් හෝ දිනෙක ඔය හිත හදාවී

නොකෙරෙන දීගයේ හෙවනැළි ඇදේ වී

පිටමං වෙන කරුණු  එකිනෙක සැදේවී

නිල්වලා ගඟත් හැඩවී ගලාවී

මංමුලා නොවී අරමුන සොයාවී

ලංවෙලා ඉන්න හිතකුත් ලැබේවී

කල්බලා පුවත් මාහට කියාවී

පොඳ වැස්සෙදී මල් පිපිලා හිනාවී

තද වැස්සෙදි ඒ මල් අතු කැඩේවී

මල් සුපිපෙනා පොද වැස්සට මුවාවී

කොහෙ දිලුනත් සුවඳ මසිතට දැනේවී

අරගලය

දිසාපාමොක් ලාට බැට දෙමු
ඇමතිවරුනට හූ කියා
තක්ෂලා දොරවල්  බිඳන්  යමු
හරක් ‍රැළ සේ කැළඹිලා
උගත් ගුණදම් පාසැලේදී
සරසවියේ දොර ළඟ තියා
හිනස්සමු මුළුරටම, හඬවමු,
දෙමව්පියවරු ඇනතියා


ඉගෙන ගන්නැති, ඉගෙනගන්නට
කැමැත්තක් නැති දෙ‍ටු දයා
වලක්වා සිසු කැළක හෙට දින
පෝස්ටරයක් අත තියා
ගනන් යුග යුග කියූ දෙබසම
සටන් පාඨයකට ගයා
බලන් පෙරහැර වසාගෙන දොර
අතගාමු අං හොය හොයා.....

කැලෑ නීතියට නම් අප නොයා යුත

තලා පෙලා සරසවි කැකුළු විකසිත
පුරා වසර හතළිහ සපිරෙමින් එත
නරා වල ඉහින්නට ඉල් මහේ මිත
කැලෑ නීතියට නම් අප නොයා යුත


යුග යුග ගනන් නෙක නෙක උවදුරු විඳින
දැක දැක එවන් යුගයන් වෙත යළි ඇදෙන
මඟ එළි කරන්නට බල ලෝභෙහි බැඳුන
ඉඟියක් වත් නොදී රට ‍රැකගමු කළණ


ඌරන් කැකුණ තලමින් ඌරන් විලස
හාරන් මඩම උන් ගොඩ ගන්නේ කෙලෙස
තේරෙන්නැති නමුත් ඔ‍ටු ‍රැළකට පවස
බේරන්නේ කෙලෙස දරුවන් එක විලස


අතකින් අන්තරේ,අතකින් සරසවිය
විභාගේ ළඟය ඒකට කඩිමුඩිය
එහෙයියන් නොවීමෙන් ගැලවෙනු බැරිය
මරණ භය තියාගෙන පැණි කනු වැනිය


කවුරුන් රට කළත් හැම විටම දෙස් දෙන
පිස්සන් අතලොසක් ඇති රටක පිස්සෙන
දරුවන් යළිත් ඒ මරු කටට දක්කන
කෙරුමන් හැදින වලකමු ගමන දැක්මෙන.

මමත් බලා ඉන්නෙමි දකිනට හනික

ඇවිත් ගැයූවත් කවි ගී පද සින්දු
තවත් මොන කතාවද කඳුළකි ‍රැන්දූ
ගියත් අතැර නෑසෙන දුරකට කැන්දූ
ගයත් මෙ කවි සීපද නුඹටම ලන්දූ


දැනත් නොවේ නම් නොදනිමි යැයි කියනු
කොහෙත් බැරි දෙයකි දැනවුන් කළ කරුණු
එහෙත් බොහෝ දේ දැන දැනමත් කුළුනු
ගුණෙත්, නුඹෙ පිළිවෙතත්, සොඳුරුය පිරුණු


ඇවිත් යනු නොහේ නෑවිත් යන්න බැරී
තවත් ඒ සිහිනයේ රඳවන්න බැරී
නුඹත් තවත් හිතකට පෑහෙන්න හරී
නැවැත්විය යුතුය වෙදකම නොකර බැරී


නෙතත් කඳුළු උසුලා හදකට සුසුම
ගෙනත් දී කළේ මම වරදකි ලොකුම
තවත් පමා නැතිකල, නොපිරෙන පැතුම
පවත්වා ඇයිද?කිමිදෙනුයේ එහිම


සියත් කුල මියුරු ගීයක රස වියැක
තවත් බොහෝ ගී රස විඳිමින් දොහක
නුඹත්  දිවි කඳුළු පිසදාලන කලෙක
මමත් බලා ඉන්නෙමි දකිනට හනික

අළුයම හීනයේ ඇහැ පියවෙන්නේය....

රුව ඇඳි සිහිනයේ පැටලී අකුරු සරින්
කිම මංමුලා වූවේ අපි ළදරු වෙසින්
දිව ගිය කාලයම නපුරට එකතු වෙමින්
මම මහ ලොකු වරදක් කර ඇතිය නොමින්


වතු සුදු මලෙක මුඳු බව හදවතෙහි තියා
මතුයම් දිනෙක විඳිනට හැකි වෙතිය කියා
සිතුවෙමි, සියළු බැඳි බැමි අමතකව ගියා
රතුවුන ඇහැක කඳුළක් උරුමයට තියා--


සිතිවිල්ළක එබඳු බැඳුමට වුන කරුණූ
ළතවිල්ලක මුලකි දින දින වේ දරුණූ
මැසිවිල්ලක ලියා දිය කර දා හරිණූ
හස‍රැල්ළක ‍‍රැ‍ඳෙන ලකුණක් නැහ පෙනෙනූ


ගැයුවත් විහඟ හද බැඳ තබන ලෙසින්
ලියුවත් බොහෝ දෑ  කිසිදා නොවන හෙයින්
පදරුත් විමසමින් කළ කී දෙයහි හෙමින්
සුනරුත් වීය ගී කෝකිල, කපු‍ටු සරින්


සැමරුම හෑමදාමත් පවතින්නේය
විසදුම සමාවක් නම් නොලැබෙන්නේය
අළුයම  හීනයේ ඇහැ පියවෙන්නේය
විමසුම කුරුල්ලන්ටත් වරදින්නේය....

නෙත් මායිමේදී.....

හා පැටව් දෙන්නා මගේ
සඳ මඬලේ තනි කරවා
තරු නෙතින් හෙලමින් බැලුම්
සඳ දියේ හිනැහෙනවා
සීතළට මිහිදුම් සළුත් මදි
තුන් හිතම දනවා
පිණි කඳුළු දු‍ටුවාද?
කඳුළුත් සීතළේම සඟවා


කීරලෙක් හිස් අහස කම්පා 
කරවමින් හැඬුවා
ගී ගයන්නට නොදත් කල
වෙන කරන්නද මොනවා
පීරමින් මුඳු වළා කෙහෙ‍රැළි
හොදින් රොද හැදුවා
සීරුවට රඳවනු නොහේ
ළා සුළඟ කිතිකැව්වා


ළා සඳේ සොළොසින් කලා
පුරමින් රුසිරු මැව්වා
වෙහෙස වූවත් සහසකර
නිති දරු සෙනේ  හෙව්වා
උදාගිරගින් නැගී අවරින් 
ගිලී  නෙතු දල්වා
ගව් යොදුන් දුර වුවද පෙනෙනා

මායිම ම හෙව්වා..

පමාවූ විවාහ සංවත්සර කවිය

පෑසිත් නිතින් තු‍ටුකරන් මේ දිවි තලාවේ
ආවත් මගේ පසු පසින් සෙවනැල්ල විලසේ
බෝ දුක් සමඟ සන්තාප නෑ හීන වූයේ 
ඒකත් ඉතිං සුභ මඟුල් කරුණක් නොවේදෝ


නෑ ගොත් සනුහරෙත් දුක් ගෙන දුන් නිසාවෙන්
නෑ තෙත් වුනේ අපගේ නෙත් වින්දයි සැපක් සේ 
දූ පුත් ලදින් පෙර පිනෙන් රූමත් ගුණෙන් යුත්
ඒකත් ඉතිං සුභ මඟුල් කරුණක් නොවේදෝ


ජීවත් වුනත් එක පියස්සක   සිත් පෙ‍රැත්තෙන්
කෝපත් ගනිත් රළු බසින් බැන අඬ ගසද්දී
නෑසෙත් ලෙසින් හිත හදන්, මාවත් සනස්වා 
ඒකත් ඉතිං සුභ මඟුල් කරුණක් නොවේදෝ


නුඹ විත් හදෙහි ‍රැදෙමින් ලක්ෂ්මී වෙලාවත්
බැඳගත් බෙරේ ගසමින් රස්සා කලාවත්
මැදිහත් සිතින් සිතමින්ම දිවිමඟ ගෙවාගත්
ඒකත් ඉතිං සුභ මඟුල් කරුණක් නොවේදෝ

මිතුර ඇයිද ... ? මේ.. පෙරමඟ වසා ගෙන

අල්ලට සිඟා වත් රස නැති කැවිලි කකා
කොල්ලට උගන්වන මඟ වැලකුවයි යකා
මුල්ලට වනු නොදී මතු පරපුරක් මකා
ගොල්ලට එකතු නොමවව් ! ඉදිරි වැඩ තකා


සතර දැන ඉගෙන මං පෙත් හදාගෙන
එතෙර වන තැනෙදි අං පටලවා ගෙන
නිතර කී කතා යළි යළි දෙසාලන
මිතුර ඇයිද ... ? මේ.. පෙරමඟ වසා ගෙන


ඇවිත් පැන කඩුලු අභියෝග ජයගෙන 
පුවත් දැන.. නොදත් ලෙස වළං බිඳගෙන
දොහොත් දී පුදන ගුරු පියන් වටලන
තවත් මෙහෙයුමක් දෝ රටක් අවුලන


හඬ නම් තරුණ හඬ සරසවි ජයගත්තෝ
වැඩකට නොමැති අරමුණු වල වී ගැත‍තෝ
ඉඩ නොතබා විහින් මඟ අහුරා ගත්තෝ
අඩ පණ කරයි සරසවියම වී ඉත්තෝ


කඩ ඉම උසස් පෙළ ලකුණක දෙකක නොමින්
හැඬ වෙන දූ පුතුන් පිටතයි ඇතුලේ නොවින්
ඉඩ ලඳ පිනින් ඇතුලට ආ අසුරු සැනින්
මැඬ වෙන දූ පුතුන් එන මඟ අගුලු නොලන්


‍රැසක් පුතුන් දූවරුනගේ නෙත්  හදන
දොරක් ඇරෙන..හෙට ලොව ජය ගනු ලබන
දිනක් අත ලඟම බව දෙස් දෙන බැවින
එකක් නොව ‍රැසක සරසවි දොර ඇරෙන


යන්තරේ හොදයි නම් වැඩ නිරවුල්ය
මන්තරේ තමයි හැමදාමත් හෙනය
පිංකරේ නැතිදු ලබනට විදු එළිය
අන්තරේ ගෙනෙයි හැමොටම රතු එළිය.