සඳවත......
පුන්සඳ ඈත අහසේ එක කොනක සිට
නුඹෙගේ සොඳුරු වත සිහි ගන්නවයි මට
එන්නද තව පමා නොමවී නුඹෙ පැලට
යනුවෙන් කියනවද කියලා සිතුනි මට
සැන්දෑ අහස සිල් ඇරගත් වතු සුද්ද
මල් යායක්ය නුඹ එහි නොකරම සද්ද
මා දෙස බල බලා හැංගී ගෙන වත්ද
ලංවනු නොහේ ඇයි, මං බෝ දුර වත්ද
පාවී නිරිත දිග මෝසම් සුළගක්ව
ආවා අගෙයි නිවමින් ගිනි, වැස්සක්ව
ගාවා සියොලගම, නුඹ මුඳු සුවඳක්ව
පෑවා මෙන්ය සෙනෙහස පෙම් ගඟුලක්ව
සැදී පැහැදෙමින් නුඹ වෙත බැ‍ඳෙමින්නේ
හිඳී කෙනෙක් සඳවත දෙස බලමින්නේ
දිදී නෙත් කැළුම් හඳවත බඳිමින්නේ
නොදී බහක් ඉනු! මම මේ ළඟ එන්නේ
