නොපහන් විහඟ ගී හිතකට නොතරම්ද

හිත ඇද බැඳුන මුත් ඒ සිත ළඟ තනිවී

ගතවුන දින බොහෝ, නැති කිසි දින හමුවී

නෙත කඳුළක එතුන දිග සුසුමක ගුළිවී

මතකය අවදි කරනෙමි නුඹමෙන් තනිවී

සිහිනෙන් ගෑව සුවඳක් මෙන්  සිත ඇන්ද

විඟහින් එනු නොවී කල් යල් බැලුයෙන්ද

සුපසන්  ඇල්ම ඇල්වී , බැමි දු‍ටුයෙන්ද

නොපහන් විහඟ ගී හිතකට නොතරම්ද

සියපත් සේ සුමුදු පිවිතුරු  පෙම බැන්ද

සුනරුත් වී නෙතට කඳුලක් වී බින්ද

නුඹ ලත් දුකම විඳි,  මම නොනිදා නින්ද

තවමත් ඒ සිහිනයෙම ගැල්වී මන්ද

හඬනා දුක දැනී කඳුළෙහි  පතුල නෙරා

කිපුනා  සොබා දහමත් රුදු ගතිය දරා

ගලනා ලෙස සයුර පරදින කඳුළ අරා

හැපුනා නිල්වලාවත් සිය ඉවුරු ඉරා

දිරියෙන්  දිරි දරා ජය ටැඹ වෙත ඇදෙන

නුඹවන් කෙනෙකු හට  එහි ඉනිමං බඳින

නොමවන්නට නොදී අවැඩක් හෝ සිතින

පුලුවන්නම් මටත් එය සතුටකී නිතින